AGNIESZKA MONIKA POLAK

Która to godzina? - Pomyślała przeciągając się w łóżku. Chyba jest jeszcze wcześnie. Przez przesłonięte żaluzjami okno prześwitywała szarość nieba. Spojrzała na zegarek. Była 5.45. Wczoraj poszła wcześnie spać, swoje już odespała, więc włączył się biologiczny budzik.

Podobnie robiła przez cały tydzień. Musiała dać odpocząć organizmowi. Miała za sobą ciężki miesiące wytężonej pracy, które teraz odchorowywała. Posypało się wszystko, kiedy stres nieco zelżał. Tak to bywa, wiedziała, że płaci dużą cenę za to, co robi, ale co tam. Póki nie pada całkowicie ? pracuje tak się  teraz żyje.

Nie będę jeszcze wstawać. Mam sporo czasu. Przekręciła się na lewy bok, poleżała chwilę. Potem zmieniła pozycję na wznak. Rozkoszowała się ciepłem miłej i miękkiej kołdry, którą się otulała bardzo szczelnie, jakby chciała się osłonić od wszystkich i wszystkiego.

Boże, jak mi dobrze. ? Pomyślała. Jak mi jest dobrze. Dziękuję Ci za wszystkie dobrodziejstwa, jakie mi zsyłasz, za całe dobro, jakie mnie w życiu spotyka. Proszę o kolejny dobry dzień.

Za oknem zrobiło się jaśniej.

Czy mi się wydaje? Czy ptaki śpiewają? Nasłuchiwała.. Po chwili znowu powtórzył się ten sam motyw. Tak to one. Jak cudownie. To już wiosna. Matko, to już kolejna wiosna mojego życia. Jak ten czas szybko leci. Każda następna wiosna przychodzi nie wiadomo, kiedy, coraz szybciej. Człowiek żyje w ciągłym w biegu, czasem nie zdąży zauważyć jak pory roku się zmieniają. Cieszę się, że usłyszałam dzisiaj śpiew ptaków. Wszyscy jeszcze śpią ?a one już pracują, dając radość innym.

Hej Kaśka wstawaj. Dosyć już wylegiwania. Pogoniła się w duchu, bo jej wewnętrzne dziecko wcale nie miało zamiaru wychodzić z łóżka. Tutaj czuje się najbezpieczniej, nic nie musi robić i nikt od niej tu niczego nie wymaga.

Podniosła się. Usiadła na łóżku i przeciągnęła się.

O już jesteś.. Ty zawsze zjawiasz się, by mnie przywitać. Kochany kotek.

Fikusik skoczył jej na kolana i wyciągnął swoją szarą szyję w kierunku głowy swojej pani. Domagał się porannych pieszczot.

Wszystko, każde stworzenie tego potrzebuje, a on potrafi wyegzekwować swoje prawa. Kasia jest jemu za to wdzięczna. Podobno koty odbierają od człowieka złą energię, czasami taka kocio terapia dobrze jej robi. Dzisiaj jednak zdecydowanie nie była jej potrzebna. Wstała w bardzo dobrym nastroju, miała za sobą piękny sen dobrze wróżący na przyszłość. Jego obraz ma jeszcze przed oczyma.

Jest piękny słoneczny dzień. Ona stoi pod dużą kwitnącą jabłonią. Spogląda w górę. Przez konary prześwituje błękitne niebo i przeciskają się przez nie promienie słońca, a na nią spadają pojedyncze płatki kwiatu jabłoni.

-Wszystko ma swój koniec, a to, co dobre zazwyczaj szybko mija, mój drogi. Uciekaj już. -Zgoniła Fikusa z kolan i sięgnęła po sennik.

Odnalazła hasło: Jabłoń.

Sen o jabłoni daje ci nadzieję, na przeżycie wzniosłych chwil. Kwitnąca daje sygnał, że przeżyjesz miłość wyższej, jakości, miłość duchową. To znak, że nastąpi w tobie rozkwit uczuć duchowych, oznacza tez dużą radość i szczęście w sprawach osobistych.

Obraz był piękny, a sygnały z podświadomości równie ciekawe, napawające optymizmem.

Pożyjemy. Zobaczymy. Pomyślała. Tymczasem czeka mnie kolejny dzień. Ciekawe, co przyniesie.